استان خوزستان در جنوب غربی ایران با مساحتی بالغ بر 64746 کیلومتر مربع واقع شده است که علاوه بر برخورداری از ذخایر نفت و گاز در حدود یک سوم از آب‌های سطحی کشور را به خود اختصاص داده است. پنج رودخانه بزرگ و پرآب ایران کارون، دز، کرخه، جراحی و هندیجان در آن جاری می‌باشد که با عنایت به شرایط اقلیمی و امکان فعالیت‌های کشاورزی در طول سال و راه داشتن به دریای آزاد و همچنین دسترسی آسان و سریع به بازارهای مصرف داخلی و خارجی به موجب برخورداری از کلیه امکانات ارتباطی هوایی، دریایی، ریلی و زمینی در سطح جهانی ممتاز و کم نظیر می‌باشد. در این استان نزدیک به 3/3 میلیون هکتار از اراضی مستعد کشاورزی وجود دارد که در حال حاضر حدوداً بیش از یک میلیون هکتار از آن مورد بهره‌برداری قرارگرفته است. همچنین این استان سهم بسزایی در تولید انرژی برق آبی کشور بر عهده دارد اما آنچه که مسلم است وجود پتانسیل‌های فراوان آب، خاک و انرژی در این استان است که بسترهای خدادادی و اولیه برای پیشرفت و آبادانی است.
به دلیل وجود منابع عظیم آب و خاک در استان خوزستان و ضرورت بهره‌برداری از آنها در سال 1335 سازمان برنامه و بودجه موظف گردید به منظور شناخت پتانسیل‌های آبی و خاکی در منطقه، مطالعات لازم را از طریق مشاورین خارجی انجام دهد، بر این اساس مهندسین مشاور عمران و منابع (D&R) به عنوان مشاور انتخاب شد و در اواخر همان سال مطالعات خود را آغاز نمود که نتیجه بررسی‌های انجام شده در اسفند ماه سال 1337 طی گزارشی تحت عنوان "طرح توسعه جامع منطقه خوزستان" تهیه و تحویل مقامات شد در این گزارش باتوجه به منابع عظیم آب و خاک موجود در منطقه احداث 14 سد بر روی رودخانه‌های خوزستان، آبیاری حدود یک میلیون هکتار از اراضی مستعد کشاورزی و تولید 6600 مگاوات انرژی برق آبی پیش بینی گردیده بود، شرکت مشاور در سال 1336 و در خلال مطالعات جامع خود به منظور تسریع در اجرای برنامه‌های عمرانی خوزستان در ابتدا چندین طرح را جهت اجرا به سازمان برنامه و بودجه پیشنهاد نمود که مهمترین آنها عبارت بودند از:
